[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Chciałaś mi pokazać swoją piżamkę - zdradził z szelmowskim
uśmiechem. - Ale nie tę w króliczki.
- Na pewno nie! Och, ale w takim razie skąd byś wiedział o króliczkach?
Chyba jednak mimo wszystko napiję się trochę wina... I co jeszcze robiłam?
- Już ci mówiłem, byłaś czarująca.
- Czarująca? Wierzyłam ci, dopóki nie wspomniałeś o piżamie.
- Nie chciałaś, żebym wychodził.
Żadna kobieta przy zdrowych zmysłach nie chciałaby tego, lecz Cynthia
zachowała tę uwagę dla siebie, gdyż Rick i tak by w to nie uwierzył.
- Położyłem się więc przy tobie.
- Na moim łóżku? - wyszeptała.
- Tak. Patrzyłem, jak śpisz, pogłaskałem cię po włosach, po policzku.
- Naprawdę?
- Bardzo słodko pachniałaś. Niebiańsko.
- Na pewno nie.
- Hm... I ciekła ci ślinka z ust. O, stąd. - Powiedział to takim tonem, jakby
opowiadał o czymś bardzo seksownym, i dotknął palcem kącika ust Cynthii.
- Aha, obśliniłam cię. No ładnie. I co jeszcze robiłam?
- Potem zaczęłaś chrapać.
- Głośno? - przeraziła się.
- Zagłuszyłabyś pociąg towarowy.
105
An43
- To co tu jeszcze robisz? Czemu przyszedłeś, skoro ślinię się i potwornie
chrapię?
- Bo nadal jesteś sobą.
Chwilę wcześniej zespół skończył rozstawiać instrumenty i właśnie
rozległa się muzyka. Parris i Brad pojawili się na parkiecie, by zatańczyć
pierwszy taniec. Przez cały czas nie odrywali od siebie rozkochanych spojrzeń
wydawało się, jakby widzieli tylko siebie, a świat w ogóle dla nich nie istniał.
Gdy zabrzmiał drugi kawałek, kolej ne pary weszły na parkiet, do tej pory
należący wyłącznie do nowożeńców.
- Zatańczymy? - spytał Rick.
- Chętnie.
Wziął ją za rękę i zaprowadził na sam skraj parkietu gdzie było
stosunkowo najciemniej, a ponieważ piosenka była wolna i romantyczna,
położył dłoń na karku Cynthii przyciągnął ją do siebie, by miękko wtuliła się w
niego co uczyniła natychmiast. Miała wrażenie, że czekała na tę chwilę przez
całe życie. Była taka szczęśliwa i zakocha na, każde dotknięcie Ricka wprawiało
ją w ekstazę. Skończyła się druga piosenka, zabrzmiała kolejna, i kolejna.
Chociaż tańczyli w półmroku, Cynthii zdawało się, jakby nad nimi świeciło
piękne, czyste światło.
Nagle muzyka się zmieniła, zapłonął reflektor, a jegc promień padł prosto
na nich. Cynthia podniosła wzrok i ujrzała twarz Ricka zalaną ostrym światłem.
Poszarpani blizny na jego twarzy wyglądały znacznie, ale to znacznie gorzej, niż
mogła sobie wyobrazić.
Stał przez chwilę jak porażony, potem oderwał się od Cynthii i znikł w
ciemnościach, nim zdążyła się zorientować.
- Wiedziałam, że jest jakiś mężczyzna! Oszołomiona Cynthia odwróciła
się. W ciągu tych błogich chwil zupełnie zapomniała, że w jej życiu istnieje
pewna potężna komplikacja, mianowicie Emma Bluebell Forsythe. Mama
wyglądała jak królowa, nosiła ciemnozieloną suknię od Diora i tiarę we
106
An43
włosach, lecz w tym momencie zachowywała się jak nauczycielka, która
przyłapała na czymś niegrzeczną uczennicę, mianowicie skrzyżowała ręce i
bardzo wymownie stukała noskiem pantofla o deski parkietu.
- To on za tym stał, wiedziałam! - Emma mówiła coraz głośniej i coraz
bardziej przenikliwym głosem. - Jest odrażający, istne monstrum! Nic
dziwnego, że wstydziłaś się go pokazać.
Cynthia zmartwiała, gdyż Rick musiał wciąż znajdować się w pobliżu,
mógł więc słyszeć te słowa.
- Jedyną osobą, za którą się wstydzę, jesteś ty! Jak możesz? Jak możesz
osądzać kogoś wyłącznie na podstawie wyglądu?
- Przestań. Mam dość wytykania mi, że jestem matką z piekła rodem.
- Nigdy tego nie powiedziałam, to ty ciągle to powtarzasz, ale przyznaję, [ Pobierz całość w formacie PDF ]