[ Pobierz całość w formacie PDF ]
pośpieszę do wioski moich braci Seneków, aby zobaczyć najpiękniejszą kobietę tej krainy.
Przez twarz wodza przemknął uśmiech zadowolenia.
� Zorza Ranna tęskni za Czerwonym Sercem rzekł poważnie.
� A ja za nią.
Czarna Strzała położył dłoń na ramieniu Kosa i spoglądając mu prosto w oczy powiedział:
� .Jesteś biały...
� Jestem z wami! stanowczym głosem przerwał Ryszard. Pokochałem twoją córkę, wodzu.
Czasy są burzliwe, nie wiem, czy los zwiąże nasze drogi. Jedno wiem, że nie uczynię jej krzywdy.
Rozumiesz?
Uścisnęli sobie serdecznie dłonie i udali się na spoczynek. Noc bowiem była już pózna.
Rankiem Kos poszedł szukać Tecumseha. Odnalazł sachema siedzącego na pniu sosny. Wódz nie
zwrócił uwagi na szelest zbliżających się kroków. Ryszard stanął poza jego plecami i położył dłoń na
ramieniu przyjaciela. Tecumseh nie poruszył sięA
Bracie! szepnął Kos. Trzy dni i trzy noce minęły, jak opuściłeś obozowe ognisko. Ocknij
się! Ból zostaw kobietom. Nam trzeba czynu.
Tecumseh podniósł głowę. Popatrzył w las. Ryszard usiadł obok niego.
� Widzisz!' Szawanez wskazał drzewa rzędem stojące wzdłuż strumienia. Spadają żółte i
czerwone liście. Coraz ich mniej. Wiatr to sprawia. Liście to Indianie, wiatr to biali. Przyjdzie czas, że
drzewa będą nagie, bez liści. Idzie taki czas, że na tej ziemi nie spotkasz czerwonoskórego.
� Nie wszystko stracone! rzucił Kos. Walka dopiero się zaczyna. Zwycięstwo będzie z nami.
Tecumseh pokręcił smutnie głową.
Czy ujarzmisz wiatr?... Czy zwyciężysz go?... Czy założysz mu pęta?... Nie! To niemożliwe.
Tak też wygląda walka czerwonych z białymi...
� Nie masz racji. Po wielkiej burzy milknie wiatr i przychodzi cisza, A wiosną konary drzew znowu
pokrywają się świeżą zielenią liści. Przyjdzie więc czas zwycięstwa i odrodzenia czerwonoskórych ludów.
� Oby tak było!
� Będzie. Umilkł. Po chwili zaś powiedział: W obozie oczekuje cię, wodzu, poseł Anglików,
James Brenton.
Tecumseh rzucił gwałtownie spojrzenie w twarz Kosa.
� Z czym przybył? Przyniósł wampum wojny?
� Nie wiem. Chce rozmawiać z tobą. Myślę, że chodzi o wojnę Anglii z Unią.
Długo jeszcze rozmawiali na temat zbliżającego się konfliktu zbrojnego białych i wymieniali swoje
poglądy. Potem Tecumseh wstał.
Jakże to inaczej byłoby wszystko, gdyby ten zdrajca, Elskwatawa, nie dopuścił do bitwy...
Chodzmy! powiedział.
Poszli w stronę obozu, pod kępę olbrzymich buków. Przy ognisku zastali zebranych wodzów i
Kanadyjczyka, który na widok Tecumseha podniósł się.
Witam białego brata w prowizorycznym obozie Związku Oporu powiedział Puma. Usiądzmy.
Ranek jest chłodny, a pieczeń wapiti nad płomieniem ogniska zachęca do śniadania.
Usiedli. Tecumseh zdjął z szyi kalumet i nabił go pokruszonymi liśćmi. Zapalił, a potem podał
Brentonowi. Kiedy fajka obiegła koło siedzących i wróciła do rąk wodza, Tecumseh wskazał na pieczeń.
Posilmy nasze ciała. Pieczone mięso wapiti jest smaczne i zdrowe. Pózniej biały brat powie, z czym
przybywa do kraju Szawanezów.
Sięgnęli po pieczeń. Nożami odcinali płaty soczystego mięsa i ze smakiem jedli. Kiedy zaspokoili
głód, Kanadyjczyk wyraził chęć przedstawienia poselskiej misji. Wówczas Tecumseh zwrócił się do
Czarnego Jastrzębia:
-r- Co się dzieje z Elskwatawą?
� Spoczywa w wigwamie pod strażą.
� Przyprowadzcie go .tutaj. Niech w kręgu Rady Starszych wysłucha poselstwa przyjaciół z
angielskiej Kanady.
Czarny Jastrząb oddalił się. W pobliżu stały zbudowane w pośpiechu szałasy. W jednym z
nich uwięziono szamana. Po chwili Elskwatawa wraz z naczelnikiem Sauków zbliżyli się do
ogniska i usiedli. Szaman zajął miejsce naprzeciw Skaczącej Pumy.
Tecumseh oczekiwał poselstwa Anglików zaczął sachem. Wiem, że biały brat
przynosi Związkowi Oporu propozycję wojennego sojuszu przeciw Unii. Czy tak?
James Brenton uśmiechnął się przyjaznie.
� Tak to można nazwać.
� Zbrojne oddziały angielskie czekają wzdłuż kanadyjskiej granicy na bojowy sygnał
mówił dalej Tecumseh. Działania wojenne zaczną się w najbliższych tygodniach...
� Widzę, że Tecumseh jest doskonale zorientowany w politycznej sytuacji.
� Główne siły angielskie pod wodzą generała Izaaka Brocka skupiły się w forcie Malden
nad rzeką Detroit ciągnął dalej Tecumseh. W ten sposób kontrolują cieśninę St. Clair,
łączącą jezioro Huron z Erie, Mądra i rozważna decyzja...
Sachem przerwał na chwilę. Brenton z głębokim zaciekawieniem i, zdumieniem patrzył na
Skaczącą Pumę.
Armia angielska jest jednak słaba mówił dalej Szawanez. Amerykanie
przygotowują się w pośpiechu do wojny. Zwiększyli załogi fortów, gromadzą broń i ściągają
ochotników z całego pogranicza. Aby rozbić Związek Oporu, stoczyli tuj
bitwę i spalili Tippecanoe. Obawiają się połączonych sił Indian i Anglików... Wódz zrobił
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
