[ Pobierz całość w formacie PDF ]
postępowania. Jeśli astronauta wysłany został w kosmos i pozostaje w łączności z centrum lotów, to
otrzymuje wskazówki i przekazuje informacje, które uzyskał podczas lotu.
Jeśli dana osoba jest fachowcem w jakiejś dziedzinie (np. lekarz rozwija i stosuje pp do celów
diagnozy), wzrasta wartość, skuteczność i stosowalność pp. Może on więc ocenić swoje impresje pp z
punktu widzenia wiedzy specjalistycznej. Jego wiedza udzieli wskazówek, dzięki którym zostanie
wybrana optymalna strategia postępowania: w określonej sytuacji dana osoba będzie wiedzieć lepiej,
czego musi szukać. Będzie oprócz tego mogła zdać sprawozdanie używając fachowej terminologii z
danej dziedziny wiedzy i dokładniej przedstawić najważniejsze fakty, czyniące to sprawozdanie
bardziej wartościowym.
Dlatego oczekujemy, że w przyszłości ludzie stosujący pp będą się specjalizować w
rozwiązywaniu zadań z określonych dziedzin wiedzy tak jak dziś lekarze specjalizują się w chirurgii,
ginekologii, psychiatrii, onkologii, stomatologii itd.
Te rozważania prowadzą nas do bardzo zaawansowanego stosowania pp, które można osiągnąć po
długim okresie treningu, gdy rzeczywiście opanuje się używanie pp jako dodatkowego zmysłu, nie
będzie już potrzebny hipnotyzer, którego rola od początku polegała na pomaganiu w osiągnięciu stanu
umożliwiającego wystąpienie pp.
Piąty krok: świadoma kontrola
Tu medium zaczyna stosować pp samodzielnie, bez jakiejkolwiek pomocy hipnotyzera.
Hipnotyzer może pomagać w osiągnięciu celu końcowego, dając posthipnotyczne sugestie,
umożliwiające pózniejsze wprowadzanie się w prawidłowy stan umysłu bez pomocy z zewnątrz i
stosowanie pp.
Taki jest też cel opisanego w załączniku B postępowania przy samorozwijaniu się. Oba procesy są
zresztą podobne. Dla uniknięcia powtórzeń istotne informacje zostały podane w dwu załącznikach;
dlatego są one oprócz innych informacji z poprzednich rozdziałów ważne dla osób uczących się
percepcji pozazmysłowej.
Hipnotyzer, stosujący podejście zgodnie z załącznikiem A, może chcieć przejąć niektóre
sformułowania z załącznika B. Z drugiej strony student, chcący dokonać samorozwoju według
wytycznych załącznika B, powinien znać informacje z załącznika A. Powinien pamiętać przede
wszystkim o tym, że żywe wizualne obrazy są niezbędne do pewnego funkcjonowania pp. Powinien
znać różne zródła błędów, mających początek w głębi psychiki użytkownika pp.
Również po zakończeniu treningu pp sprawność ta nie pozostaje statyczna i niezmienna. Przede
wszystkim każda psychiczna, podobnie jak każda ludzka zdolność, ulega licznym wpływom.
Sprawność pp rozwija się i podlega zmianom. Nowe charakterystyczne cechy mogą być nabyte, a
dawne stracone. Zdolność pp, którą się już uzyskało, jest więc zdolnością dynamiczną.
Odwracalne wahania mają zazwyczaj swoją przyczynę w częściowo zmieniającym się stanie
psychicznym danej osoby, np. w zmęczeniu, w chorobie, w niezdolności do koncentracji,
spowodowanej przez jakieś silne osobiste przeżycie, zmartwienia i inne czynniki. Nieodwracalne
zmiany występują głównie jako następstwa okresowo długich przemian motywacji danej osoby.
Odzwierciedlają zmiany zainteresowań i społecznych uwarunkowań (np. może się zwiększyć
zainteresowanie danej osoby diagnostyką chorób dzięki jej osiągnięciom w tej dziedzinie, przy
jednoczesnym zaniku sprawności w innych dziedzinach). Również zanikają sprawności długo nie
ćwiczone. Stwierdzamy jeszcze raz, ze z pp dzieje się to samo, co z każdą inną sprawnością. Jeśli
społeczne uwarunkowania (drwiny przyjaciół) uczynią stosowanie pp nieprzyjemnym lub
niepożądanym, można również stracić tę umiejętność.
Jak widzimy, problem kontroli pp przewyższa czysto psychologiczne rozważania. Pierwszy
problem polegał na rozwijaniu i trenowaniu pp. Jeśli więc chcemy posiadać je jako stale dyspozycyjną
umiejętność, powstaje drugi problem: ważne jest, aby utrzymać pierwotną motywację danej osoby.
Może to być trudne, ponieważ często występują kompleksowe socjologiczne czynniki (także nie
kontrolowane). Czasami nawet trudno jest rozpoznać czynniki zmieniające motywację i przez to
również pogarszają się wyniki.
Bez wątpienia nie będzie całkowitej kontroli nad pp, dopóki ta zdolność nie zintegruje się
emocjonalnie i psychicznie w życiu każdego człowieka oraz moralnie i prawnie w życiu
społeczeństwa. Percepcja pozazmysłowa musi być najpierw zaakceptowana jako właściwość
indywidualnie pożądana i społecznie cenna.
ZAACZNIK B
Rozwijanie własnej percepcji pozazmysłowej
Niniejszy proces rozwijania pp polega na tych samych zasadach, co poprzednio omówiona metoda
hipnotyczna: na spowodowaniu prawidłowego stanu umysłu, czekaniu na nadchodzące impresje pp i
ich ostatecznej ocenie w celu usunięcia możliwych błędów i uczynienia dokonań pp bardziej
pewnymi. Wiedza o pp i jej funkcjonowaniu (którą przyswoiliśmy sobie w poprzednich rozdziałach)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]