[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Gdzie on jest?
- W więzieniu.
Młoda kobieta w drodze do samochodu trzymała się niezle,; ale potem wybuchnęła płaczem.
- To moja wina - szlochała. - Czy mogę przynajmniej do niego napisać?
- Na pewno nie - zaprotestował Malko.
- Przez przypadek jest pani zamieszana w sprawę wagi państwowej, która panią przerasta.
Proszę nic nie robić i nic nie mówić.
Wszystko się ułoży.
Sekretarka z Departamentu Stanu otarła łzy, była jednak milcząca i przygnębiona, aż do
powrotu do Ambasady Amerykańskiej.
Po uprzedzeniu szefa rezydentury CIA Malko mógł zostawić auto na wewnętrznym parkingu,
skąd poszedł prosto na czwarte piętro do Jeffa O Reilly.
Jego wyprawa do Herzlija okazała się naprawdę pożyteczna.
- Trzeba odesłać Maureen Ascot do USA tak szybko, jak to będzie możliwe - doradził Malko.
Na wszelki wypadek.
- Porozmawiam o tym z ambasadorem jeszcze dzisiaj - obiecał Amerykanin.
Całkowicie się z panem zgadzam.
- To mi przypomina sprawę Vannunu1 - zauważył Malko.
- I potwierdza pańską hipotezę: Izraelczycy przygotowują jakieś karkołomne przedsięwzięcie
bez pańskiej wiedzy.
Ten chłopak, Adir Aszdot, pacyfista według jego matki, chciał pana uprzedzić.
Izraelska służba bezpieczeństwa dowiedziała się o tym dzięki podsłuchowi założonemu
profilaktycznie u Maureen Ascot.
- Tak, tylko o jakie karkołomne przedsięwzięcie może chodzić?
- zapytał Amerykanin, szarpiąc brodę.
Zapadło ciężkie milczenie.
Obaj mężczyzni myśleli o tym samym.
- To ma zapewne związek z przyjazdem Ariela Szarona - przerwał milczenie Jeff O Reilly.
On jest specjalistą od takich działań.
Według naszych analityków politycznych, znalazł się w impasie.
Lecz jak dowiedzieć się o tym czegoś więcej? Jeśli poproszę o spotkanie Abrahama Dichtera,
zapewni mnie, że wszystko sobie wymyśliłem i uprawiam ordynarny antysemityzm.
- Oczywiście!
Poza tym obawiam się, że Szin Bet bardzo szybko dowie się o naszej wizycie w Herzlija, jeśli
już o niej nie wie.
Będą więc jeszcze bardziej mieć się na baczności.
- I będą trzymali Odira Aszdota w ukryciu przez długie miesiące, nawet bez przedstawienia mu
zarzutów - uzupełnił Amerykanin.
- Trzeba nacisnąć na Palestyńczyków, żeby posunąć się na przód w naszych dociekaniach -
zaryzykował Malko.
Ustalić, nad czym Marwan Rażub pracował przed śmiercią.
O przekazanie jakich informacji go podejrzewano?
- Rozpracowywał Harnaś - odparł szef rezydentury CIA.
- Tak przynajmniej mówił mi podczas naszych ostatnich spotkań.
Nawet jeśli w tej chwili Jaser Arafat nie chce atakować otwarcie Hamasu, sądzi, że przyjdzie
pora, kiedy będzie mógł znowu zniszczyć siatkę terrorystów organizujących zamachy bombowe.
Uczony izraelski porwany z Londynu i uwięziony w Izraelu za zdradę tajemnic dotyczących
potencjału nuklearnego państwa.
Mea Szerim powiększała się co miesiąc o kilka uliczek, i z licznych, niezbyt zamożnych
urzędników, Jerozolima była miastem kipiącym życiem: mało restauracji, jeszcze niewiele sklepów,
za wyjątkiem kramów z wszelkiego rodzaju dewocnaliami.
Od dziewiątej wieczorem ulice były wyludnione, i w jakimś ghosttown.
Przyjeżdżające wcześnie rano autokary turystyczne wyrzucały swoją zawartość prosto w
paszcze przewodników, którzy krążyli, jak stado głodnych wilków, przed wejściem na stare miasto.
Wieczorem przesyceni pamiątkami i komentarzami we wszystkich językach świata, Japończycy,
Brazylijczycy, Francuzi i Amerykanie wracali do swoich hoteli wyczerpani i rozczarowani. Betlejem
było niedostępne dla turystów, hotele pozamykane, miasto dotknęła klęska. I za wcześnie jeszcze było
na nowy cud...
Malko poczuł ulgę, gdy znalazł wreszcie American Cole Od godziny przebywał w pokoju ze
wspaniałym widokiem na odkryty basen, gdy zadzwonił telefon.
Obcy kobiecy głos, gdy upewnił się z kim ma do czynienia, powiedział po prostu: - Jestem
przyjaciółką Charliego .
Przyjdę po pana jutro rano, około dziesiątej.
Przysadzista Palestynka z twarzą okrągłą jak jabłko, przyszła po Malko do American Colony,
której imienia nie znał, poradziła mu, żeby zwolnił.
%7łołnierze Tsahal, w hełmach i kamizelkach kuloodpornych z galilami gotowymi do strzału,
kontrolowali na ostatnim posterunku przed Ramallą samochody wjeżdżające do strefy A.
Na skraju drogi lekki pojazd pancerny czuwał nad ich bezpieczęstwem.
Po lewej stronie drogi teren zamkniętego od wielu miesięcy lotniska w Jerozolimie
przypominał pole golfowe, zaś tony setkami rzuconych przez Palestyńczyków w żołnierzy izraelskich
kamieni, które nie doleciały do celu i spadły na pas startowy.
Od dawna nie odleciał stąd żaden samolot.
Jeden z żołnierzy pochylił się nad otwartym oknem samochodu, i rzucił okiem na izraelski
dowód osobisty przewodniczki, a potem zajrzał do wnętrza wozu.
Młody, sztywny, z prawie zrośniętymi brwiami.
- Uważajcie tam dalej - uprzedził, dzisiaj rano strzelali do dwóch samochodów.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]