[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Pani suknia znakomicie pasuje do tego salonu, panno
Grenville - powiedziała miłym głosem.
- Dziękuję pani za komplement.
- Nieczęsto spotykamy w zamku osobę tak młodą i
śliczną - ciągnęła lady Bowden. - Książę wspominał, że
zamieszka pani tutaj.
- Tak, pani. Moi rodzice nie żyją, a moja matka była
serdeczną przyjaciółką księżnej Jean.
Lady Bowden westchnęła.
 - Wszyscy żałujemy księżnej. Miała tyle uroku. W
gruncie rzeczy, to ona ożywiła nieco mroczną atmosferę
panującą w zamku.
Leona spojrzała pytająco. Dama uśmiechnęła się, po czym
mówiła dalej:
- Zawsze, kiedy tu przychodzę, mam wrażenie, że
znajduję się w pałacu olbrzyma - ludożercy, Czy pani tego tak
nie odczuwa?
Leona roześmiała się. Rozumiała lady Bowden doskonale.
Stały obie w pewnym oddaleniu od reszty towarzystwa. Dama
spojrzała przez ramię i zniżyła głos.
- Książę daje się trochę wszystkim we znaki od śmierci
żony. Może zdoła pani wywrzeć na niego łagodzący wpływ.
- Nie wydaje mi się prawdopodobne, abym miała na niego
jakikolwiek wpływ - odparła Leona,
- Przypuszczam, że jest pani za młoda. - Lady Bowden
mówiła jakby do siebie. - Myślałam, że po stracie córki
Elspeth nigdy się już nie uśmiechnie.
- Jak to się stało, że umarła? - zapytała Leona.
- Nigdy nie była silnego zdrowia - powiedziała lady
Bowden. - Myślę, że zanadto się przemęczała. Miała zaledwie
piętnaście lat. Uwielbiała ojca. Polowali razem, jez
dzili
konno. Starała się być mu towarzyszem, jakiego zawsze
pragnął. Tego roku była ciężka zima. Sforsowała się zamiast
leżeć w łóżku. Przeziębienie rozwinęło się w zapalenie płuc.
Nie dało się jej uratować.
- Jak mi przykro! - zawołała Leona. - Rozumiem, co
musiał czuć książę.
- Tak, to było najgorsze - powiedziała lady Bowden -
zwłaszcza, że jego syn... - nie dokończyła, gdyż podeszła do
nich właśnie siostra księcia.
- Zagra pani w karty, lady Bowden? Jego wysokość
uwielbia partyjkę wista przed spoczynkiem.
 - Z największą przyjemnością - odparła lady Bowden.
Odsunąwszy się od Leony podeszła do stolika, przy
którym grywano w karty. Otworzyły się drzwi i weszli
panowie, aby dotrzymać damom towarzystwa.
 Cóż takiego chciała powiedzieć?," zastanawiała się
Leona. Złościło ją, że im przerwano i nie dowiedziała się
niczego o Euanie. Nie miała nadziei na dalszą rozmowę, jako
że lady Bowden zajęta była grą, a pozostałe osoby skupiły się
przy kominku.
- Zdumiewające, jak zimne w tych stronach bywają
wieczory - ktoś zauważył. - W dzień na wrzosowiskach tak
przygrzewało, że chodziłem bez płaszcza.
- Przypuszczam, że chcesz w ten sposób usprawiedliwić
dwa chybione strzały! - parsknął śmiechem inny gość.
Wszyscy zaczęli rozmawiać o polowaniu i Leona nie
zdołała dowiedzieć się niczego więcej o tajemniczym
dziedzicu księstwa.
Rozdział 4
Leona postanowiła, że musi koniecznie przedostać się w
jakiś sposób do posiadłości lorda Strathcairna i zobaczyć się z
nim, ale mijał dzień za dniem i zrozumiała, iż nie będzie łatwo
tego dokonać. Przede wszystkim, czy to przez przypadek, czy
z rozmysłem, nigdy nie wypuszczano jej z zamku samej.
Książę, który, jak się wydawało, starał się najusilniej, aby
przyjemnie spędzała czas, zabierał ją na konne przejażdżki.
Czasami zastępowali go inni goście zamku. Pierwsi myśliwi
wyjechali i zjawili się następni, co wieczór odbywały się
wystawne kolacje, a do obiadu zasiadało dziesięć lub więcej
osób.
Leona odnosiła wrażenie, że starano się ją zabawiać jak
dzień długi i okazałaby się straszliwie niewdzięczna, gdyby
nie wzruszyła jej serdeczność, jakiej młodej dziewczynie nie
szczędzono na każdym kroku.
Z Edynburga przysłano kolejne suknie, a wraz z nimi
ciepłe, podbite futrem okrycia na zbliżające się chłody oraz
aksamitne żakiety, na które wciąż jeszcze było za ciepło,
nawet w powozie. Czuła, że książę obserwuje ją uważnie,
sprawdzając, jak reaguje na jego troskę. I jakkolwiek
interesowało ją nowe niezwykłe życie, w jakim przyszło jej
uczestniczyć, dręczyła się wciąż przypuszczeniami, że lord
Strathcairn musi uważać ją za osobę nieuprzejmą i
niewdzięczną. Rozważała najrozmaitsze sposoby, aby wysłać
do niego list. Pomyślała, że mogłaby podczas przejażdżki [ Pobierz całość w formacie PDF ]