[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Zresztą nie w tym leży najgorsze zło.
- A w czym?
- Saraya może nie wiedzieć jeszcze jednego. Ra rozwiązali problem
masowego przekraczania styku continuum. W końcu opuszczanie własnego
wszechświata i wędrówka do naszego stały się dla nich realne, I cóż tu zastają?
Uzbrojoną Federację Galaktyczną, zajmującą większość zamieszkałych planet w
obrębie jednej galaktyki i przygotowaną do rozprzestrzenienia się na inne - słowem
potężnego uzurpatora, który okupuje wszechświat od wieków przyrzeczony Ra.
- Wielki Gniew zostaje w ten sposób wzniecony na nowo. Czy to dlatego Ra
używają Broni Chaosu przeciw Federacji?
- Tak. To polityka burzenia porządku i osłabiania. Ze względu na długość
linii dostaw wojskowych Ra nie byliby w stanie prowadzić w przestrzeni żadnej
większej wojny z siłami Federacji. Zaatakują dopiero wtedy, gdy cala konstrukcja
zacznie rozpadać się na kawałki.
- Jedna rzecz mnie zastanawia - powiedział Wildheit. - W nowym
wszechświecie człowiek jako gatunek zamieszkuje tylko jedną galaktykę - stanowiącą
drobną cząstkę całości. Czy nie znalazłoby się tam również miejsce dla Ra?
- Nad-inspektorze, techniczne problemy podróży między - galaktycznych
zostały już rozwiązane. Federacyjne statki kolonizacyjne przekraczają pustą
przestrzeń. Wyobrażasz sobie, w jak fantastycznym tempie może rozmnażać się
ludzkość przy nieograniczonej przestrzeni i możliwościach. Zajmując dziś jeden
świat, będziesz za sto lat potrzebował ich tysiąc, a za dwa stulecia - milion. Chcesz
się założyć, czy za pięćset lat wszechświat będzie na tyle duży, aby pomieścić was i
Ra?
- Masz rację. Jednak jak Saraya może myśleć, że uda mu się ich
powstrzymać?
- Przypuśćmy, że opracowujesz taktykę bitwy, mając dostęp do spisanych
historii z przyszłości. Ustalasz plan bitwy i jej skutki. Jeśli stwierdzisz, że zostałbyś
pokonany, wycofujesz się, by jeszcze raz przemyśleć taktykę. Potem znów
sprawdzasz historię.
- Czy historię przyszłości można odczytać z wzorów Chaosu?
- W najogólniejszym sensie tak. Możesz przepowiedzieć szczyty entropii i
zlokalizować je. To ci nie odpowie, kto zwycięży, ale dowiesz się z pewnością, czy
wielkie wybuchy nastąpią w obrębie twego świata, czy też ogień zapłonie u twojego
przeciwnika. Historia ma swoje kaprysy - czas, zbiegi okoliczności, oddziaływania
jednostek wpływają na skutki w sposób całkowicie niewspółmierny. Są
katalizatorami zdarzeń. Jeśli uda ci się zlokalizować i opracować właściwą
kombinację katalizatorów, możesz w dowolny sposób pokierować reakcją.
- I to właśnie robi Saraya?
- Tak. A Ra o tym wiedzą. Pokładają nadzieję w Broni Chaosu i liczebnej
przewadze. Saraya, nie posiadając takich możliwości obrony własnej młodej kultury,
zajął się badaniem katalizy.
Wildheit odnalazł regulator polaryzacji i przywrócił fantastycznemu polu
gwiezdnemu nad kopułą poprzednią jasność. Stał wpatrzony w przyprawiającą o
zawrót głowy konfigurację gwiazd. Różdżka także spoglądała w górę. Zachowywała
całkowity spokój, w przeciwieństwie do Nad-inspektora, którego przygnębiała
straszliwa perspektywa walki z tymi wszystkimi gwiazdami. Spokój Różdżki opierał
się na przeraźliwej pewności, że przewaga rzędu tysiąca miliardów do jednego nie
jest specjalnym problemem. W tym - właśnie momencie Wildheit miał okazje
zastanowić się, dlaczego Dabria uznał za słuszne, by poświęcić resztę życia
usiłowaniom zapanowania nad jasnowidzami.
Gwałtowny spadek natężenia gwiezdnego światła sprawił, że wszyscy troje
spojrzeli nagle w górę. Niedaleko od statku ukazał się szyk olbrzymich pojazdów
kosmicznych. W sterowni i na całym statku rozległa się seria dzwonków alarmowych.
Kasdeya zaklął i rzucił się do pulpitu sterowniczego. Gdy był w połowie drogi,
następne cztery wielkie machiny przesłoniły widok gęsto rozsianych gwiazd.
- Co się dzieje? - spytał Wildheit.
- Ra! Tym razem niszczyciele. Nie uda się ich wystrzelać jak kaczki. Nie
mamy ani promieni, ani pocisków, które mogłyby przebić takie osłony.
Jequn i Asbeel wbiegli do pomieszczenia i zajęli pozycje przy przyrządach.
- Myślę, że tym razem, inspektorze, przybyli, aby zastrzelić konia -
wykrzyknął Jequn z wymuszonym uśmiechem.
- Kasdeya walił dłońmi po przyrządach kontrolnych. Potężny ryk nieznanych
silników narastał, wznosząc się ku ultradźwiękom. W miarę, jak tony stawały się
coraz bardziej piskliwe, wszystkich przeszywał lekki dreszcz. W momencie
osiągnięcia przez nie przełomowej częstotliwości wygasły światła gwiazd. Przedtem
jeszcze statkiem wstrząsnął szereg potężnych, bezgłośnych wybuchów. W kilka minut
później gwiezdne światło znów rozbłysło, lecz pochodziło już z innych gwiazd, z
innych konstelacji. Po upływie kilku sekund olbrzymie okręty wojenne również
zajęły swoje pozycje, a niemal równocześnie nastąpiła kolejna seria bezgłośnych
wybuchów. Kasdeya położył ręce na przyrządach, wysyłając statek w kolejny skok.
Kiedy wyłonili się w normalną przestrzeń zastali niszczycieli na pozycjach gotowych
do ataku. Silne wybuchy następowały bardzo blisko. Tylko cud sprawił, że przeżyli.
Natychmiast powrócili do bezwzględnej strefy przejściowej, ale twarz Kasdei
przybrała grobowy wyraz.
- Gdyby nie ta ich coraz większa dokładność, stałoby się to nudne - stwierdził
Wildheit.
- Zgadza się! - skrzywił się Kasdeya. - Teraz widzisz, co miałem na myśli,
mówiąc o ich biegłości w sprawach Chaosu. Przewidują nasze przybycie z [ Pobierz całość w formacie PDF ]